به نقل از «ایسنا»

از کالج «ایتون» تا آکادمی «میلتون»

تاریخ انتشار: ۱۷ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۲۹۸۰۲

شاید نام کالج «ایتون»،‌ به عنوان یکی از معروف‌ترین مدارس جهان با سابقه حدود ۶۰۰ ساله که تعداد زیادی از فارغ‌التحصیلان آن راهی دانشگاه‌های «آکسفورد» یا دانشگاه «کمبریج» می‌شوند را نشنیده باشید. با هم این گزارش را مرور کنیم تا بدانیم در معروف‌ترین مدارس جهان چه می‌گذرد و آنها به چه شکل اداره می‌شوند.

به گزارش ایسنا، از مدرسه «دارالفنون» تهران تا مدرسه «رشدیه» تبریز، از دبیرستان «فردوسی» (محمدیه) تبریز تا دبیرستان «البرز» تهران، نام‌هایی پر افتخاری هستند که سال‌ها و دهه‌ها تلاش در تاریخ آموزش و پرورش ایران را به نمایش گذاشته‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اشاره کوتاه به تاریخچه این مدارس و البته گزارش تفصیلی در مورد «دبیرستان ماندگار البرز»، عاملی شد که شرایط دو مدرسه قدیمی و مشهور در نقاط مختلف جهان را نیز در این گزارش بررسی کنیم.

در ابتدا راهی انگلستان می‌شویم تا نگاهی به تاریخچه یکی از معروف‌ترین مدرسه‌های جهان بیاندازیم.

کالج «ایتون»

کالج «ایتون» (Eton College) یکی از بزرگترین مدارس متوسط مستقل و البته بزرگترین مدرسه شبانه‌روزی انگلیس محسوب می‌شود. این مدرسه در فضایی سرسبز به وسعت ۶۴۷ هکتار بنا شده است.

این مدرسه که در شهر ایتون، برکشایر واقع شده است، در سال ۴۱-۱۴۴۰ میلادی به فرمان هنری ششم، پادشاه انگلستان ساخته شد. آنطور که در دانشنامه بریتانیکا (britannica) عنوان شده است، این مدرسه برای ۷۰ پسرِ واجد شرایط که موفق به دریافت بورسیه از صندوق پادشاهی شده بودند، ساخته شد.

همزمان با ساخت کالج ایتون و به فرمان پادشاه هنری ششم، کینگز کالج (King’s College) کمبریج تأسیس شد تا دانش‌آموختگان بتوانند تحصیلات عالی خود را ادامه دهند؛ البته این ارتباط به شکل سابق دیگر وجود ندارد.

تصویری قدیمی از کالج ایتون - عکس: بریتانیکا

کالج «ایتون» به همراه مدرسه‌ «هارو» (Harrow) که سال ۱۵۷۲ و مدرسه «رادلی» (Radley) که سال ۱۸۴۷ تأسیس شدند، سه مدرسه دولتی هستند که سنت دبیرستان‌های شبانه‌روزی صرفاً پسرانه را حفظ کرده‌اند؛ به این معنی که در تمامی هفت روز هفته تنها دانش‌آموزان پسر در این مدارس حضور دارند.

سال ۱۶۷۸ میلادی تعداد ۲۰۷ پسر در این مدرسه حضور داشتند و در اواخر قرن ۱۸، این تعداد به ۳۰۰ نفر رسید. درحال حاضر نزدیک به ۱۳۰۰ دانش‌آموز پسر در کالج ایتون مشغول به تحصیل هستند. این مدرسه شامل ۲۵ خانه است که هر کدام توسط یک استاد خانه (house master) که از میان اعضای ارشد کادر آموزشی انتخاب شده‌اند، اداره می شود.

هر خانه، یک کاپیتان دارد و برخی از خانه‌ها بیش از یک نفر کاپیتان دارند. در این مدرسه، پسران آشپزخانه مخصوص خود را دارند. همچنین، پسران در سال ماقبل آخر دبیرستان، اتاقی دارند که به عنوان "مناظره" شناخته می‌شود. معمولا هر روز عصر، پسران در کل خانه‌ها جمع می‌شوند و باهم مناظره دارند.

در طول تاریخ کالج ایتون، پسران کوچکتر مجبور بودند برای پسران بزرگتر به عنوان خدمتکار عمل کنند. وظایف آنها شامل نظافت، پخت و پز و انجام امور بود. در دهه ۱۹۷۰ این زورگویی تا حدی از اکثر خانه‌ها حذف شد.

نسبت دانش‌آموز به معلم در کالج ایتون ۸ به ۱ است که نسبت به استانداردهای معمول مدارس بریتانیا بسیار پایین است. تعداد دانش‌آموزان در کلاس‌ها از حدود ۲۰ تا ۲۵ دانش‌آموز در سال اول شروع می‌شود و اغلب در سال آخر به زیر ۱۰ نفر می‌رسد.

در دهه ۱۹۷۰ میلادی، فقط یک کامپیوتر در یک اتاق کوچک متصل به ساختمان‌های علمی وجود داشت، اما امروزه علی رغم قدمت بالای مدرسه همه پسران باید لپ تاپ داشته باشند و شبکه فیبر نوری مدرسه تمام کلاس‌های درس و اتاق خواب پسران را به اینترنت متصل می‌کند.

مسئولیت اصلی تحصیل یک پسر بر عهده استاد خانه (house master) است، اما مدیر مطالعات که به عنوان معلم خصوصی شناخته می‌شود، به او کمک می‌کند. کلاس‌ها جدا از خانه ها هستند. با وجود معرفی فناوری‌های مدرن، ظاهر خارجی و مکان بسیاری از کلاس‌ها برای مدت طولانی بدون تغییر باقی مانده است. قدیمی‌ترین کلاس درس که هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرد، تحت عنوان "مدرسه پایین"، متعلق به قرن ۱۵ است.

هر روز عصر، حدود یک ساعت و ربع که به عنوان "ساعت سکوت" شناخته می‌شود، وجود دارد که در طی آن از پسران انتظار می‌رود که مشغول مطالعه شوند یا تکلیف معلمان خود را آماده کنند. در برخی از خانه‌ها، بنا به صلاح‌دید استاد خانه، ممکن است یک ساعت آرام دوم بعد از غروب را در نظر بگیرند تا در صورت نداشتن تکلیف، دانش‌آموزان بتوانند به اتاق‌های یکدیگر سر بزنند و باهم معاشرت کنند.

اهمیت به ورزش از ویژگی‌های کالج ایتون است و زمین بازی و زمین رفاهی، وسعت زیادی را به خود اختصاص داده است. فوتبال، راگبی، کریکت، قایقرانی و دو و میدانی از جمله ورزش‌هایی است که در این مدرسه انجام می‌شود. 

بحث اعطای بورسیه تحصیلی به دانش‌آموزان مستعد نیز همچنان حفظ شده است و این بورسیه که ۱۰ تا ۱۰۰ درصد هزینه تحصیلی را پوشش می‌دهد، به ۷۰ دانش‌آموز مستعد اعطا می‌شود. شرایط اعطای این بورسیه نیز براساس یک امتحان رقابتی بین دانش‌آموزان پسر ۱۲ تا ۱۴ ساله تعیین می‌شود. این گروه از دانش‌آموزان بورسیه در مناطق مشخصی از شبانه‌روزی کالج ایتون مستقر می‌شوند.

گروه دیگر دانش‌آموزان که اصطلاحاً Oppidans گفته می‌شوند و درحال حاضر تعداد آنها ۱۲۰۰ نفر است، در پانسیون‌های تحت نظر مسئولان مدرسه مستقر می‌شوند. کالج ایتون بزرگترین مدرسه شبانه‌روزی انگلیس و ششمین مدرسه شبانه‌روزی گران‌قیمت این کشور محسوب می‌شود.

اگرچه کالج ایتون یک مدرسه دولتی است، اما یکی از گران‌قیمت‌ترین مدرسه‌های انگلیس است. در سال تحصیلی ۲۳-۲۰۲۲ شهریه سالانه این مدرسه ۴۶.۲۹۶ پوند (تقریبا معادل ۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان) بود؛ هر سال تحصیلی در این مدرسه شامل سه ترم است که برای هر ترم، شهریه‌ای معادل ۱۵.۴۳۲ پوند دریافت می‌شود.

این مدرسه به طور سنتی، پذیرای فرزندان ثروتمندترین و معتبرترین خانواده‌های انگلیس، به‌ویژه اشراف‌زاده‌ها است. دانش‌آموزان پسر از سن ۱۳ سالگی وارد کالج ایتون شده و تا ۱۸ سالگی و زمان ورود به دانشگاه، در این  مدرسه تحصیل می‌کنند.

تقریباً همه دانش‌آموزان این مدرسه پس از اتمام تحصیلات متوسطه، وارد دانشگاه‌ می‌شوند و اعتبار علمی کالج ایتون زمانی مشخص می‌شود که براساس آمارها، حدود یک سوم از دانش‌آموختگان این مدرسه به دانشگاه آکسفورد یا دانشگاه کمبریج می‌روند.

در اوایل قرن بیستم، یکی از تاریخ‌نگاران ایتون می‌نویسد: هیچ مدرسه دیگری نمی‌تواند ادعا کند که این تعداد افراد بزرگ را به جامعه معرفی کرده که در سطح جهانی هم تأثیرگذار بوده‌اند.

آنچه که نام این مدرسه را در سطح جهان بر سر زبان‌ها انداخته است، به قدمت نزدیک به ۶۰۰ ساله آن باز نمی‌گردد؛ بلکه کالج ایتون، محلی برای ترتیب نخست‌وزیران، رهبران جهان، برندگان جایزه نوبل، بازیگران برنده جایزه «اسکار» و «بفتا» و نسل‌هایی از انسان‌های تاثیرگذار است. ۲۰ نخست‌وزیر انگلیس در کالج ایتون تحصیل کرده‌اند که از آن جمله می‌توان به «آنتونی ایدن»، «هارولد مک‌میلان»، «دیوید کامرون» و «بوریس جانسون» اشاره کرد.

در بین برندگان جایزه نوبل که در کالج ایتون تحصیل کرده‌اند، نام‌هایی مانند «سر جان گوردن» (John Gurdon) برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی ۲۰۱۲ و «رابرت سسیسل» (Robert Cecil) برنده جایزه صلح نوبل ۱۹۳۷ دیده می‌شود. هنری موزلی (Henry Moseley)، فیزیکدان سرشناس بریتانیایی که نقش مهمی در کشف عدد اتمی داشت نیز جزو فارغ‌التحصیلان این مدرسه بود.

در حوزه ارتباطات بین‌المللی، کالج ایتون با برخی از مدارس خصوصی در هند ارتباط دارد که این ارتباط از دوران استعمار بریتانیا بر این کشور حفظ شده است. کالج ایتون همچنین عضوی از گروه مدارس G۳۰ است، انجمن G۳۰ مجموعه‌ای شامل ۵۰ مدرسه از ۲۰ کشور دنیا است.

کالج ایتون همچنین با مدارسی دیگری از جمله کالج «رابرت» ترکیه، آکادمی «فیلیپس» ایالات متحده و آکادمی «فیلیپس» اکستر، مدرسه «گرامر» ملبورن استرالیا و مدرسه «گرامر» کلیسای لانستون، موسسه «رافلز» سنگاپور و «مدرسه بین‌المللی ژنو» سوئیس در ارتباط است. 

آکادمی «میلتون»

آکادمی «میلتون» (Milton Academy) که به عنوان «میلتون» هم شناخته می‌شود، در منطقه میلیتون در ایالت ماساچوست آمریکا قرار دارد. این مدرسه سال ۱۷۹۸ و در فضایی به وسعت ۵۰ هکتار تأسیس شد.

میلتون، یک مدرسه بسیار گزینشی، مختلط، مستقل، روزانه و شبانه‌روزی است که شامل پایه‌های ۹ تا ۱۲ است. بخش شبانه‌روزی این مدرسه از پایه نهم پذیرای دانش‌آموزان است. میلتون یک مدرسه بسیار انتخابی است؛ به این معنی که تنها ۱۴٪ از متقاضیان در سال تحصیلی ۲۱-۲۰۲۰ پذیرش شدند و بنابراین، پذیرش در این مدرسه بسیار سخت است. 

این مدرسه هم جزو یکی از گران‌قیمت‌ترین مدارس آمریکا محسوب می‌شود و شهریه سالیانه این مدرسه ۶۴.۸۰۰ دلار (تقریبا معادل ۲ میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان) برای دانش‌آموزان شبانه‌روزی است.

آکادمی میلتون یکی از ۱۰ مدرسه شبانه‌روزی برتر در آمریکا محسوب می‌شود. مقطع پذیرش در این مدرسه از دوره مهدکودک تا پایه دوازدهم متوسطه است. تعداد کل دانش‌آموزان ۷۲۲ نفر، تعداد دانش‌آموزان در هر کلاس ۱۴ نفر و نسبت دانش‌آموز به معلم هم ۵ به ۱ است.

شرایط پذیرش در آکادمی میلتون هم شامل ثبت درخواست آنلاین، شرکت در آزمون‌های استاندارد، دریافت توصیه‌نامه‌ از مدرسه قبلی به همراه قبولی در مصاحبه حضوری است.

یادگیری مبتنی بر بحث و تبادل نظر است؛ دانش‌آموزان به گروه‌های کوچکی تقسیم‌بندی می‌شوند که هر گروه، مشاور مخصوص به خود را دارد و به دانش‌آموزان در انتخاب رشته مشاوره می‌دهد و حفظ پیشرفت تحصیلی و اجتماعی آنها کمک می‌کند.

نکته جالب توجه در مورد آکادمی میلتون - مشابه کالج ایتون - این نکته است که این مدرسه، تغذیه‌کننده دانشگاه هاروارد محسوب می‌شود؛ یعنی تعداد زیادی از دانش‌آموختگان این مدرسه در دانشگاه هاروارد پذیرفته می‌شوند.

در میان فارغ‌التحصیلان برجسته این مدرسه نیز چهره‌های سرشناسی از دانشمندان، مخترعان، اساتید دانشگاه، سناتورها تا برندگان جایزه «پولیتزر»، نویسندگان و هنرمندان دیده می‌شوند.

با خواندن گزارش تفصیلی در مورد "دبیرستان ماندگار البرز" و مقایسه آن با موارد ذکر شده در خصوص کالج ایتون و آکادمی میلتون، به مشابهت‌های زیادی برخورد خواهید کرد؛ از جمله دانش‌آموختگان برجسته‌ای که از این مدارس فارغ‌التحصیل شده‌ و اکثرا در دانشگاه‌های برتر تحصیلات عالیه خود را ادامه می‌دهند. همانطور که "کالج ایتون"، تغذیه‌کننده دانشگاه آکسفورد یا دانشگاه کمبریج و "آکادمی میلتون"، تغذیه‌کننده دانشگاه هاروارد است، "دبیرستان البرز" هم تغذیه‌کننده دانشگاه‌های برتر ایران مانند صنعتی شریف، تهران، شهید بهشتی، خواجه نصیر و علم و صنعت است و شمار زیادی از این جوانان نخبه برای تحصیلات تکمیلی نیز راهی برترین دانشگاه‌های جهان می‌شوند.

منابع:

britannica

economist

milton.edu

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: مدرسه البرز کالج دبیرستان البرز سپهر دانش سپهر دانش دبیرستان البرز دانشگاه تهران جهاد دانشگاهی دهه فجر سپهر دانش مدرسه شبانه روزی دانش آموختگان شناخته می شود محسوب می شود دانش آموزان ترین مدارس ترین مدرسه دانش آموز کلاس ها خانه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۲۹۸۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بندبازی مرگبار برای تحصیل

  تمام دردشان فعلا نبود همین پل ساده است ‌که چون ندارند، دانش‌آموزان کم‌سن و سال روستا مجبورند با طناب از روی رودخانه رد شوند. چند روز پیش فیلم یک دقیقه‌ای از وضعیت عبور و مرور آنها در فضای مجازی داغ شدکه نشان می‌داد حوادث مرگباری جان‌شان را تهدید می‌کند. در روستای ‌کورکچ ۱۵۰ خانوار زندگی می‌کنند اما پشت آن ظاهر سبز و دلگشا و آسمان آبی‌اش، مادرانی همیشه نگران سلامت فرزندان خود هستندکه اگر به مدرسه رفتند، دوباره زنده به خانه برمی‌گردند. داوود تائی از اهالی این روستا به جام‌جم می‌گوید، چون مدرسه ندارند، بچه‌ها مجبورند از روی پل رودخانه عمیق کاجو رد شوند تا به روستای بجاربازار در ۱۰ کیلومتری ‌کورکچ بروند. پلی‌که تائی در موردش توضیح می‌دهد، دو تکه طناب و سیم ۲۰ متری است‌ که دو طرفش به دو درخت بسته شده. دانش‌آموزان با دو دست طناب بالای سرشان را می‌گیرند و زیر پای‌شان هم سیم نسبتا نازکی وزن بدن‌شان را تحمل‌ می‌کند تا داخل رودخانه نیفتند. آنها برای رفتن به مدرسه دو راه بیشتر ندارند؛ یا باید از روی پل معلق رد شوند یا از مسیر دیگری ‌که کلی زمان می‌برد:«بچه‌ها پنج روز در هفته به مدرسه می‌روند و پنج دقیقه طول می‌کشد تا از روی سیم و طناب رد شوند که خطرات مختلفی مثل حمله گاندوها و غرق‌شدگی تهدیدشان می‌کند. اگر از روی طناب رد شوند، ۲۰ دقیقه‌ای به مدرسه می‌رسند، در غیر این ‌صورت، حدود ۵۰ دقیقه طول می‌کشد تا به مدرسه برسند.»
 دانش‌آموزان چاره‌ای جز یادگیری بندبازی روی طناب را ندارند.کوچک‌ترها باید اول تمرین حفظ تعادل ‌کنند، چون زیرپا و بالای دست‌شان سیم و طنابی است‌که دائم تکان می‌خورد.  تائی یک بار شاهد سقوط دختربچه‌ای به داخل رودخانه بوده:«یک بار در خانه بودم که یک‌دفعه صدای جیغ شنیدم. وقتی به رودخانه رفتم، دختربچه‌ای را دیدم که به رودخانه سقوط ‌کرده بود که او را نجات دادیم. اگر در تاریکی هوا، بچه‌ای به رودخانه سقوط‌ کند، ممکن است هیچ‌کس نفهمد و حتی جسدش هم پیدا نشود.»
اسلم جدگال، معلم مقطع دبستان شهید مفتح روستای بجار بازار است‌که دانش‌آموزان روستای کورکچ به آن مدرسه می‌روند. جدگال می‌گوید: دانش‌آموزانی‌که از کورکچ می‌آیند، از نبود پل و جاده مناسب بسیار ناراحت هستند. سیل هم بیاید می‌شود قوز بالا قوز: «از بچه‌ها می‌پرسم چرا دیر به مدرسه می‌آیید، می‌گویند هیچ راهی برای زود رسیدن به مدرسه نداریم. خطر عبور و مرور خودروهای سوختکش و حمله گاندوها هم وجود دارد. چون مسیر رفتن به مدرسه طولانی است، بچه‌های پایه اول خیلی می‌ترسند. بعضی از بچه‌ها دو سه سال سن‌شان بالاتر می‌رود و بعد به مدرسه می‌روند و اگر به دلیل دوری راه نتوانند بیایند، ترک تحصیل می‌کنند.»

به دنبال آرزوها

​​​​​​​دو دانش‌آموزی‌که پنج روز در هفته از روی پل معلق رد می‌شوند، کنار تائی ایستاده‌اند. هر دو ۱۲ ساله هستند. صدای شیطنت و خنده‌های ریز امیر‌حسین و معاوذ را می‌شنوم. 

امیرحسین نمی‌ترسی از روی پل رد بشی؟ 
چرا می‌ترسم غرق شوم یا بیفتم تو آب و گاندو منو بخوره. 
 
تو که اینقد می‌ترسی چطوری می‌ری روی طناب؟
چون درس خوندن برام مهمه. 

چرا؟
چون می‌خوام دکتر بشم.

معاوذ تو هم می‌ترسی؟
آره خیلی.
 
خب چرا میری رو پل؟
چون تنها امید خانوادمم. نمی‌خوام زندگی‌ام مثل اونا بشه. 
 
تو می‌خوای چیکاره بشی؟
معلم.
 
آرزوت چیه؟
دلم می‌خواست تو روستامون مدرسه داشتیم و مجبور نبودم از رو پل رد بشم و این همه راه برم.